Beyoğlu online yemek siparişi

Neyiyek.com, Türkiye'de , an itibariyle 20000 Bin Aşkın seçkin restoranla hizmet vermektedir. Yemek Sipariş teslimatında 3. sırada bulunan , Gece, Gündüz, 7/24 yemek.Türkiyenin Her Bölgesine teslimatı yapılmaktadır,

Türkiye'nin, 2. en büyük,  yemek sipariş sitesi Neyiyek.com, Hızlı servis, Kolay kullanım, Mutlu müşteri memnuniyeti ilkelerini benimseyerek yoluna devam ediyor.

Türkiye Yemek Siparişi hizmet alanımızı genişletmek için, var gücümüzle çalışmalarımızı sürdürmekteyiz, Lütfen oturduğunuz ilçe, veya mahallelerde Neyiyek.com da restoran bulamazsanız bizimle irtibata geçin, en kısa sürede sizin mahallenizde'de hizmet vermek için çalışalım.

Türkiyenin En ücra mahallelerinde bile Neyiyek.com'dan yemek siparişi verebilecek, onlarca restoran bulabilirsiniz.

Neyiyek.com da Köfte,Döner,Etliekmek,Diyet Menüleri,Ünlü Alakart Restoanlardan Yemekler,Tost,Kebap Dahada Fazlası Hepsi Neyiyek.com da Sende Biz Getirelim.

Sizlere Daha iyi Hizmet Etmek İçin Buradayız....

Hemen Yemek Siparişi Ver

Restoran Öner

Ücretsiz Restoran Ekle

Beyoğlu, İstanbul'un Avrupa yakasında bulunan ilçelerinden biri. Beyoğlu ilçesini kuzeybatıdan Kâğıthane, kuzeyden Şişli, doğudan Beşiktaş ve İstanbul Boğazı, güneyden ve batıdan Haliç çevrelemektedir. Yüzölçümü 8.76 km²'dir. İlçe 45 mahalleden oluşmaktadır. Adını, Pera da denen, Tünel-Taksim arasında uzanan İstiklal Caddesi ve ona açılan sokakların belirlediği alanı kapsayan Beyoğlu semtinden alır.

İçindekiler
1 Etimoloji
2 Tarih
3 Kültür
4 Tarihsel, önemli yapı ve yerleri
4.1 Caddeleri, sokakları, parkları ve meydanları
4.2 Müzeleri
4.3 Kültür merkezleri
4.4 Tarihi yapıları
4.5 Tarihi okulları
4.6 Diplomatik temsilcilikler
4.7 Pasajları
4.8 Camileri
4.9 Tekke ve dergahları
4.10 Kiliseleri
4.11 Sinagogları
4.12 Tarihi dükkanlar
5 İdari durum
6 Nüfus
7 Eğitim ve sağlık
8 Spor
9 Politika
9.1 Yerel Seçimler
9.2 Genel seçimler
10 Galeri
11 Kaynakça
12 İlgili kitaplar
13 Dış bağlantılar
Etimoloji
Tarihî yarımadanın ve Haliç'in karşısında gelişen bölge Orta Çağdan itibaren, Yunancada "karşı yaka", "öte" anlamına gelen "Pera" (Πέρα) adıyla anılmaktaydı.[1] Türkler tarafından kullanılan "Beyoğlu" adının, bir beyin oğlunun bölgedeki konağından kaynaklandığı ileri sürülür. Bu konuda öne sürülen iki rivayetten ilki; Osmanlı Padişahı II. Mehmed döneminde, Trabzon İmparatorluğu Prensi Aleksios Komnenos'un İslamiyeti kabul ederek bu bölgeye yerleşmesinden; ikincisi ise Padişah I. Süleyman döneminin Venedik elçisi Andrea Gritti'nin, Rum bir kadınla evlenmesi sonucunda dünyaya gelen oğlu Luigi Gritti'nin Taksim dolaylarında bir konakta oturmasından dolayı bu Beyoğlu adının kullanılmaya başlanıldığını belirtir.[1] 1925 yılında Pera kullanımı resmî yazışmalardan çıkarıldı ve Beyoğlu ismi kullanılmaya başlandı.[2]

Tarih

İstanbul kartoğrafı, Cristoforo Buondelmonti, 1422

Ahşap Evler(Stéphane Passet, Eylül 1912)
Galata'nın ilk çağlara dek uzanan tarihine karşın, Beyoğlu, 16. yüzyılın ilk yarısında, içinde tek tük yapıların yer aldığı, bağlık bahçelik bir alandı.

Tophane, İstanbul Boğazı ve Üsküdar sahilinin, 19. yüzyıldan kalma görünümü.
Beyoğlu, Galata'dan gelen Hıristiyanlarla yabancıların, elçilikler dolaylarına ve o zamanlar "Grand Rue de Pera" denilen İstiklal Caddesi boyunca yerleşmesiyle Avrupa kenti görünümünde bir yerleşme olarak ortaya çıktı.

Böylece, İstanbul içinde farklı bir topluluk 17. yüzyılda gelişmeye başladı. İlk önceleri, Fransız ve Venedik elçilikleri ile onların çevresinde yerleşmiş Fransisken misyonerleri yerleşmenin çekirdeğini oluşturuyordu. 17. yüzyılın başlarında Galata'yı gösteren bir gravürde surların dışında çok az bina gözükmektedir.

1700'lerde Beyoğlu, bugünkü Tünel-Galatasaray caddesinin iki tarafı ile, bu caddenin yan sokaklarına yayılmıştı. Dörtyol, merkez olmak üzere Beyoğlu gelişmişti. Batısında mezarlıklar ve doğusunda ise elçilikler vardı. 18. yüzyılda yavaş yavaş Avrupa etkisi artmıştır. 18. yüzyıl sonunda, İstiklal Caddesi'nde, yapıların tamamı taş veya tuğla ya da alt katları taş ve üstleri ahşaptır.

18. yüzyılın sonunda İstanbul'a gelen Dallaway, Beyoğlu'nu Galata'nın yazlığı olarak tanımlıyor, yolların düzensiz olduğunu belirtiyor ve bu bölgede Fransız, İngiliz, Hollanda, Venedik, Rusya, İsveç, İspanya, Prusya ve Napolili diplomatların kışlık malikanelerinin bulunduğunu yazmıştır.

Beyoğlu, genel olarak 19. yüzyılda gelişmiştir. Bu gelişmenin nedeni, bu döneme Osmanlı dış ticaretinin daha önceki dönemlerde görülmemiş boyutlarda büyümesi ve ulaşımın gelişmiş olmasıdır. 19. yüzyılda, Osmanlı İmparatorluğu'nun dünya kapitalist sistemi ile bütünleşmesi sonucu, Beyoğlu uluslararası bir ticaret merkezi olmuştur. 19. yüzyılın başında, Beyoğlu, bahçeli evleriyle hala bir banliyö görünümünde idi. Bu yüzyılın ilk yarısında, Beyoğlu ve çevresi henüz tam olarak kentleşmemişti. İkinci yarısında ise Galatasaray ile Taksim arası gelişti. Beyoğlu, artık kapitülasyonların koruması altındaki yabancıların, tüccarların, bankerlerin, armatörlerin ve kozmopolit bir çevreye yerleşmek isteyen zenginlerin Paris modasını taklit ederek yaşadıkları bir yer olmuştur. Yüzyılın sonunda, burada, Paris'in en ünlü sahne oyunlarını aynı zamanda gösteren üç tiyatro vardı. Bu tarihte, modern toplumun gereksinim duyduğu tramvay, gaz, su gibi altyapı hizmetleri sağlanmıştı. Bu kuruluşların işletme ayrıcalıkları çok uzun süreli sözleşmelerle yabancılara ya da azınlık mensuplarına verilmişti. Bu dönemdeki hızlı yapılaşma, Batı'daki örneklerden etkilenmekle birlikte Osmanlı etkisinde de kalmıştır.

20. yüzyılda Beyoğlu'nda Galatasaray ile Taksim arası önem kazandı. Bu alanda hala bahçeli konakların bulunması ve bunların apartmana dönüşmesi olanağı, buranın gelişmesini sağlamıştır. Ayrıca 1913'te ilk elektrikli tramvayın Beyoğlu'nu Şişli'ye bağlaması Galatasaray-Taksim arasını, Tünel-Galatasaray arasına göre daha merkezi bir duruma getirmiş, Beyoğlu'nun en kolay ulaşılabilir ve gözde yeri yapmıştır. Bu dönemde Beyoğlu'nun çevresindeki semtlerde çağdaş binalar yapılmış ve yeni semtler gelişmiştir. 20. Yüzyılın başlarında Beyoğlu'nda da yapılan apartmanların cephelerinde Art Nouveau üslubu uygulanmıştır.

Cumhuriyet Dönemi'nde 1950'lere kadar yabancılardan ve onlar için çalışan azınlıklardan boşalan yerlere, yeni yetişen Türk iş adamları ve Beyoğlu yakasını kentin en çağdaş semti bilen aydın Türkler ilgi gösteriyorlardı. Sinema ve tiyatroları, lokanta ve pastaneleri, sanat galerileri ve mağazalarıyla hala kentin en seçkin semti idi. 1950'lerden sonra, kırsal göç ve hızlı kentleşme sonucu İstanbul'un aşırı büyümesi, yeni semtlerin gelişmesi, eğlence kuruluşlarının, ticaretin ve zengin ailelerin bu yeni gelişen çağdaş alt merkezlere dağılımı ve toplumun kültürel değişimi Beyoğlu'na olan ilgiyi azalttı.

Hala bazı lüks mağazaların İstiklal Caddesi'ni terketmeyişi ve yoğun bir trafik akışı üzerinde oluşu eski kültürel düzeyinde olmasa bile Beyoğlu'nun canlılığını korumasını sağlamaktadır. Bununla birlikte, pek çok bina boş durmakta ya da atölye olarak kullanılmaktadır. Bu özellikler Beyoğlu'nda yavaş yavaş çöküntü alanının ilerlediğini göstermektedir.

Beyoğlu, ilk önceleri bir diplomasi merkezi olarak gelişmiş, fakat daha sonraları yabancı ticaretinin, ekonomik kontrolünün artması ve burada yoğunlaşması sonucu İstanbul'un ticaret merkezi durumuna dönüşmüştür. Ticaretin yanı sıra eğlence, kültür kuruluşlarının da burada yer alması ve konumu, bütün İstanbul'un odak noktası olmasını sağlamıştır.

Kültür
Beyoğlu İstanbul'un en İstanbul kokan ilçesi olarak tanımlanabilir, kozmopolit teriminin hayat bulduğu yerdir. İstiklal Caddesi ve çevresindeki sokaklar yalnızca Beyoğlu'nun değil İstanbul'un da merkezi sayılabilir. İstiklal Caddesi dışında Cumhuriyet, İnönü ve Cihangir caddeleri de ticaret ve eğlence fonksiyonunun en belirgin oldukları yerlerdir. İlçe sınırları içinde yer alan çeşitli kültürel etkinliklerin yapıldığı tesisler, ilçenin bir kültür merkezi olmasını da sağlamıştır. Sinemalar, tiyatrolar, gösteri merkezleri gibi yerler, Beyoğlu İlçesi'nde yaşayan nüfustan çok fazla nüfusun faydalandığı, İstanbul ve Türkiye genelinde bir anlam ifade eden yerlerdir. Ayrıca Beyoğlu Gürcü ressamların oluşturduğu Pirosmani Sanat galerisine de ev sahipliği yapmaktadır.

Tarihsel, önemli yapı ve yerleri

Taksim Meydanı, 2006
Caddeleri, sokakları, parkları ve meydanları
Bankalar Caddesi
Boğazkesen Caddesi
Cezayir Sokağı
İstiklal Caddesi
Kamondo Merdivenleri
Kazancı Yokuşu
Sıraselviler Caddesi
Taksim Cumhuriyet Anıtı
Taksim Gezi Parkı
Taksim Meydanı
Tarlabaşı Bulvarı
Yeniçarşı Caddesi
Yeşilçam Sokağı
Zürafa Sokağı
Müzeleri
500. Yıl Vakfı Türk Musevileri Müzesi
Adam Mickiewicz Müzesi
Aynalıkavak Kasrı
Doğançay Müzesi
Ercüment Kalmık Müzesi
Galatasaray Müzesi
Karikatür ve Mizah Müzesi
Madame Tussauds Müzesi
Masumiyet Müzesi
Miniatürk
Orhan Kemal Müzesi
Osmanlı Bankası Müzesi
Pera Müzesi
Pera Palas Atatürk Müze Odası
Rahmi M. Koç Müzesi
Türvak Sinema, Tiyatro Müzesi ve Sanat Kitaplığı
Uluslararası UFO Müzesi[not 1]
Yapı Kredi Vedat Nedim Tör Müzesi

Eski Atatürk Kültür Merkezi, ön cephesi.
Kültür merkezleri
Atatürk Kültür Merkezi
Concordia Tiyatrosu (1870'ler-1906)
Crystal Tiyatrosu (1800'ler-1920)
Elhamra Tiyatrosu (1922-1958)
Haliç Kültür ve Kongre Merkezi
İstanbul Modern
Komedi Tiyatrosu (1889-1942)
Naum Tiyatrosu (1844-1870)
Odeon Tiyatrosu (1875-1915)
Ses Tiyatrosu (1885)
Şark Tiyatrosu (1883-1892)
SALT Beyoğlu
SALT Galata
Suna Kıraç Kültür Merkezi
Taksim Belediye Gazinosu
Taksim Stadyumu (1921-1940)
Tepebaşı Tiyatrosu (1890-1983)

Galata Kulesi'nden Tophane semti ve İstanbul Boğazı'nın görünümü.
Tarihi yapıları
Botter Apartmanı
Ceneviz Binası
Doğan Apartmanı
Galata Kulesi
Galatasaray Hamamı
Grand Hotel de Londres
İngiliz Bahriye Hastanesi (günümüzde İstanbul Prof. Dr. N. Reşat Belger Beyoğlu Göz Eğitim ve Araştırma Hastanesi)
Karaköy Palas
Mısır Apartmanı
Narmanlı Han
Papadopulos Apartmanı
Pera Palas
Sen Piyer Hanı
Serpuş Han
Tokatlıyan Oteli
Tophane-i Amire
Tophane Kasrı
Tophane Kışlası (19. yüzyıl-1957)
Tophane Saat Kulesi
Tarihi okulları
Alman Lisesi (1868)
Aya Konstantin Rum Mektebi (1875)
Esayan Ermeni Okulu (1895)
Galatasaray Lisesi (1481)
Galileo Galilei İtalyan Lisesi (1870)
Getronagan Ermeni Lisesi (1866)
İtalyan Lisesi (1861)
Karaköy Rum Mektebi (1885)
Mekteb-i Harbiye (günümüzde Askerî Müze) (1834)
Merkez Rum Mektebi (1893)
Notre Dame de Sion Fransız Lisesi (1856)
Saint Benoît Fransız Lisesi (1783)
Sainte-Pulchérie Fransız Lisesi (1846)
Sankt Georg Avusturya Lisesi (1882)
Viscount Mektebi (günümüzde Beyoğlu Anadolu Lisesi) (1849)
Zapyon Rum Mektebi (1885)
Zoğrafyon Rum Lisesi (1893)
Diplomatik temsilcilikler
Alman Sefaret Sarayı (günümüzde Almanya Başkonsolosluğu) (1877)
Amerikan Sefaret Sarayı (günümüzde otel) (1882)
Belçika Sefaret Sarayı (günümüzde Belçika Başkonsolosluğu) (1900)
Fransız Sefaret Sarayı (günümüzde Fransız Sarayı) (1847)
Hollanda Sefaret Sarayı (günümüzde Hollanda Başkonsolosluğu) (1859)
İngiliz Sefaret Sarayı (günümüzde Birleşik Krallık Başkonsolosluğu) (1850)
İsveç Sefaret Sarayı (günümüzde İsveç Başkonsolosluğu) (1870)
Japonya Sefareti (günümüzde Japonya Başkonsolosluğu) (1904)
Rusya Sefaret Sarayı (günümüzde Rusya Başkonsolosluğu) (1845)
Venedik Sarayı (günümüzde İtalya Başkonsolosluğu) (1782)
Pasajları

Avrupa Pasajı'nın üst cephesinde bulunan heykeller
İstiklal Caddesi ve çevresi, 19. yüzyılda inşa edilmiş pek çok pasaj ve han barındırır. Bu yapıların bir kısmı caddenin çevresindeki birçok sokak ve caddeye geçiş imkânı sağlamasının yanı sıra, bireylerin günlük yaşantıları içerisinde çeşitli gereksinimlerine cevap veren ve farklı aktivite imkânları sunan mekânlardır.[3] İçerisinde pek çok dükkan bulunduran bazı pasajlar, Türkiye'nin en eski modern alışveriş merkezleri olarak nitelendirilir.[4] Beyoğlu'nda yer alan bazı önemli pasajlar şu şekilde listelenebilir:

Afrika Pasajı (1905)
Anadolu Pasajı (1900)
Atlas Pasajı (1870)
Avrupa Pasajı (Aynalı Pasaj) (1874)
Aznavur Pasajı (1893)
Beyoğlu Pasajı
Cercle D'Orient (Emek) Pasajı (1875)
Crespin Pasajı (1880-1971)[not 2]
Çiçek Pasajı (Cite de Pera) (1876)
D'Andria Pasajı (Terkos Çıkmazı) (1882)
Douzio Pasajı[not 3]
Elhamra Pasajı (1922)
Fransız (Nil) Pasajı (Asmalımescit) (1880)
Fransız Pasajı (Karaköy) (1880)
Frederici Pasajı (1896)
Galatasaray Pasajı[not 4]
Hazzopulo (Hacopulo) Pasajı (1871)
Halep Pasajı (1884)
Hamson Pasajı (1924)
Karlmann Pasajı (1960)
Leonardo (Topaloğlu) Pasajı (1911)
Lütfullah Pasajı (inşa tarihi belirsizdir)
Olivio Pasajı (inşa tarihi belirsizdir)
Panayia Pasajı (inşa tarihi belirsizdir)
Pinto Fresko Pasajı (1880)
Rumeli Pasajı (1897)
Suriye Pasajı (1909)
Şark Pasajı (Passage Oriental) (1840)
Tünel Pasajı (1886)
Camileri

Kılıç Ali Paşa Camii
Arap Camii (716)
Bedrettin Camii (1509)
Bereketzade Ali Efendi Camii (1453, 1825 ve 2006)
Bereketzade Medresesi Camii (1705)
Bezmialem Valide Sultan Camii (1855)
Cihangir Camii (1559 ve 1889)
Çavuşbaşı Camii (1538)
Çorlulu Ali Paşa Camii (1706 ve 1894)
Ebul Fadıl Mehmet Efendi Camii (1553 ve 1991)
Ekmekçibaşı Camii (1485 ve 1990'lar)
Emekyemez Camii (1590, 1884 ve 1948)
Firuzağa Camii (1491 ve 1823)
Güzelce Kasımpaşa Külliyesi (1533)
Hacı Mimi Camii (16. yüzyıl)
Handanağa Camii (15. yüzyıl)
Hüseyin Ağa Camii (1597)
Kamer Hatun Camii (1514 ve 1911)
Karabaş Mustafa Ağa Camii (16. yüzyıl)
Karaköy Camii
Kazancı Ali Ağa Camii (17. yüzyıl)
Kılıç Ali Paşa Camii (1580)
Kırmızı Minare Camii (1591)
Kemankeş Mustafa Paşa Camii (1643)
Makbul İbrahim Paşa Camii (1536)
Mihrişah Valide Sultan Camii (1792)
Molla Çelebi Camii (1586 ve 19. yüzyıl)
Muhittin Molla Fenari Camii (1547 ve 1823)
Muhyiddin Çelebi Camii
Nusretiye Camii (1826)
Okçu Musa Camii (15. yüzyıl)
Piyalepaşa Camii (1573)
Seferikoz Camii (17. yüzyıl ve 1981)
Selime Hatun Camii (16. yüzyıl)
Sinan Paşa Camii (1579
Sokollu Mehmet Paşa Camii (1577)
Sururi Mehmet Efendi Camii (1561)
Şahkulu Camii (16. yüzyıl ve 1875)
Şehsuvar Bey Camii (15. yüzyıl ve 1952)
Taksim Camii (2020)
Tomtom Mehmet Kaptan Camii (1592)
Yeraltı Camii (1752)
Tekke ve dergahları
Ayni Ali Baba Zaviyesi (1902)
Ciğerim Dede Sadi Dergahı (1828-?)
Çakır Dede Nakşi Zaviyesi (1792-1956)
Çizmeciler Tekkesi (1498-1956)
Ebu’r Rıza Bedevi Asitanesi (1730’lar)
Galata Mevlevihanesi (1491)
Gül Baba Dergahı (1476-17. yüzyıl)
Hasan Burhanettin Cihangiri Asitanesi (1560)
Haşimi Emir Osman Efendi Bayramî Dergahı (1590)
Hüsamettin Uşşaki Asitanesi (1575)
İlyas Çelebi Akarca Tekkesi (16. yüzyıl)
İsmail Rumi Kadiri Asitanesi (1630)
Karabaşı Veli Dergahı (16. yüzyıl-1956)
Kasımpaşa Mevlevihanesi (1623-?)
Keşfi Cafer Efendi Dergahı (1599-1956)
Mağribi Ali Dede Tekkesi (18. yüzyıl-?)
Muhabbir Tekkesi (1611)
Okçular Tekkesi (1490’lar)
Paşmakçı Ali Efendi Tekkesi (1573)
Tatar Efendi Gülşenî Dergahı (1720-1916)
Turabi Baba Dergahı (1598-1896)
Kiliseleri

Aziz Antuan Katolik kilisesi
Alman Protestan Kilisesi (1861)
Avedaranagan Amena Protestan Ermeni Kilisesi (1905)
Aya Triada Rum Ortodoks Kilisesi (1880)
Ayias Paraskevi Rum Ortodoks Kilisesi (1692)
Ayios Konstantinos – Ayia Eleni Rum Ortodoks Kilisesi (1861)
Ayios Nikolaos Türk Ortodoks Kilisesi (1834)
Aziz Panteleimon Rus Ortodoks Kilisesi (1917)
Hollanda Protestan Kilisesi (1683)
Ioannis Prodromos Türk Ortodoks Kilisesi (1796)
İsveç Luteryen Kilisesi (1748)
Kefeli Panayia Türk Ortodoks Kilisesi (1840)
Kırım Anma Anglikan Kilisesi (1868)
Meryem Ana Kadim Süryani Kilisesi (1844)
Odigitria Rum Katolik Kilisesi (19. yüzyıl)
Panayia Evangelistria Rum Ortodoks Kilisesi (1893)
Panayia İsodion Rum Ortodoks Kilisesi (1804)
Sant'Antonio di Padova Katolik Kilisesi (1912)
Saint Benoît Latin Katolik Kilisesi (14. yüzyıl)
Saint Esprit Katolik Kilisesi (1845)
Saint Louis Katolik Kilisesi (1628)
Saint Peter ve Saint Paul Katolik Kilisesi (1841)
Sankt Georg Katolik Lazarist Kilisesi (1677)
Santa Maria Draperis Kilisesi (1904)
St. Helenas Anglikan Kilisesi (1692)
Surp Asdvadzadzin Ermeni Katolik Kilisesi (1866)
Surp Harutyun Ermeni Ortodoks Kilisesi (1738)
Surp Hisus Pırgiç Katolik Ermeni Kilisesi (1831)
Surp Hovhan Vosgeperan Ermeni Ortodoks Kilisesi (1863)
Surp Krikor Lusavoriç Ermeni Ortodoks Kilisesi (1800)
Surp Stepanos Ermeni Ortodoks Kilisesi (1831)
Surp Yerrortutyun Ermeni Katolik Kilisesi (1762)
Surp Yerrortutyun Ermeni Ortodoks Kilisesi (1808)
Sinagogları
Aşkenaz Sinagogu (1905)
Çıksalın Sinagogu (19. yüzyıl-1998)
Ezger Sinagogu (?-1948)
İtalyan Sinagogu (Kal de los Frankos) (1860’lı yıllar)
Karaim Sinagogu
Knesset (Apollon) Sinagogu (1923-1982)
Maalem Sinagogu
Mayor Sinagogu
Tofre Begadim Sinagogu (1894)
Neve Şalom Sinagogu (1951)
Or Hodeş Sinagogu (1897-1985)
Parmakkapı Sinagogu
Sinyaro Sinagogu (1660-)
Terziler Sinagogu (1894-1964)
Zülfaris (Kal Kadoş) Sinagogu (1671)
Tarihi dükkanlar
Ali Muhiddin Hacı Bekir Şekerlemecisi (1777)
Maksim Gazinosu (1921-1980)
Markiz Pastanesi (1937)
Rebul Eczanesi (1895)
Sponeck Birahanesi (1887-1925) [not 5]
İdari durum
Beyoğlu ilçesi, 20 Nisan 1924 tarihinde yürürlüğe giren 491 sayılı kanunla kurulmuştur. Cumhuriyet döneminin ilk yıllarında Beyoğlu ilçesi; Merkez, Beşiktaş, Kemerburgaz, Şişli ve Taksim bucaklarından meydana geliyordu. 1930'da Beşiktaş ilçesinin kurulmasıyla önce Beşiktaş bu ilçeden ayrıldı. 1935 sayımında Merkez bucağının 3, Kemerburgaz bucağının 10, Şişli bucağının 2 köyü ve Taksim, Beyoğlu ilçesini oluşturuyordu. Kemerburgaz bucağı 1936'da kurulan Eyüp ilçesine, Şişli bucağı da 1954 kurulan Şişli ilçesine bağlandı. 1970'ten beri Beyoğlu ilçesi, mahallelerden oluşan bir idari yapıya sahiptir. Bugün Beyoğlu ilçesi 45 mahalleden oluşmaktadır.

1984'e kadar İstanbul Belediyesi'ne bağlı şube olarak şube müdürlerince yönetilen Beyoğlu, 1984'te büyükşehir ve ilçe belediyeleri için çıkartılan "Yerel Yönetimler Kanunu" çerçevesinde yeniden yapılanarak mevcut statüsünü aldı.

Nüfus
Yıl Toplam
1927 294.025
1935 236.141
1940[5] 247.252
1945[6] 257.091
1950[7] 279.238
1955[8] 208.158
1960[9] 216.425
1965[10] 218.985
1970[11] 225.850
1975[12] 230.532
1980[13] 223.360
1985[14] 245.999
1990[15] 229.000
2000[16] 231.900
2007[17] 247.256
2008[18] 245.064
2009[19] 244.516
2010[20] 248.084
2011[21] 248.206
2012[22] 246.152
2013[23] 245.219
2014[24] 241.520
2015[25] 242.250
2016[26] 238.762
Beyoğlu İlçesi bugünkü sınırlarına ulaştığı 1950'lerden beri 220-250 bin arasında dalgalanan nüfus grafiğine sahiptir. Bunun başlıca sebebi normal gelişme süreci içinde gelişebileceği herhangi bir yer kalmaması nedeniyledir.

Eğitim ve sağlık

Taşkışla
Beyoğlu İlçesi eğitim kurumları açısından zengindir. İlçe sınırları içindeki yükseköğretim kurumları arasında Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi merkez kampüsü, İstanbul Teknik Üniversitesi Gümüşsuyu ve Taşkışla Kampüsleri ayrıca Beykent, Haliç ve Bilgi üniversitelerinin bazı birimleri bulunur.

Beyoğlu İlçesi'nde 15 yaşın üzerindeki nüfusta okuma yazma bilenlerin oranı yüzde 84.83'tür.[27]

İlçe sınırları içinde 31 ilköğretim okulu ve 30 ortaöğretim kurumu vardır.[28] Galatasaray Lisesi, Beyoğlu Anadolu Lisesi, İstanbul Özel Alman Lisesi, İtalyan Lisesi, Saint Benoît Fransız Lisesi, Avusturya Lisesi, Sainte-Pulchérie Fransız Lisesi Beyoğlu'ndaki yüzyıldan eski eğitim kurumlarıdır. Ayrıca Ermeni ve Rum azınlıklara yönelik hizmet veren eğitim kurumları da vardır.

İlçe sınırları içinde 12 hastane, 29 poliklinik ve dispanser ve 7 sağlık ocağı bulunur.[29]

Spor

Kasımpaşa Stadı
Türkiye'nin en köklü spor kulüplerinden biri olan Galatasaray Spor Kulübü'nün ortaya çıktığı Galatasaray Lisesi Beyoğlu'ndadır. Galatasaray dışında Kasımpaşa ve Beyoğluspor diğer ünlü spor kulüpleridir.

İlçedeki spor tesislerinden biri Kasımpaşa Stadı'dır.

Politika
Yerel Seçimler
Beyoğlu Belediye Başkanları ve Partileri[30]
Yıl Belediye Başkanı Parti Oy Oranı
1984 Haluk Öztürkatalay ANAP %47,79
1989 Hüseyin Aslan SHP %29,29
1994 Nusret Bayraktar RP %30,40
1999 Kadir Topbaş FP %28,51
2004 Ahmet Misbah Demircan AK Parti %40,32
2009 Ahmet Misbah Demircan AK Parti %37,45
2014 Ahmet Misbah Demircan AK Parti %47,78
2019 Haydar Ali Yıldız AK Parti %49,86
Genel seçimler
Yıl Parti Oy Oranı
1961 AP %46
1965 AP %55
1969 AP %47
1973 CHP %48
1977 CHP %57
1983 ANAP %46
1987 ANAP %39
1991 ANAP %27
1995 RP %27
1999 DSP %34
2002 AK Parti %39
2007 AK Parti %47
2011 AK Parti %50
Haziran 2015 AK Parti %43
Kasım 2015 AK Parti %50
2018 AK Parti %45
Galeri
Dosya:İstanbul - Galata Rıhtımı - Şubat 2013.ogv
Beyoğlu İlçesinin Karaköy ile Kabataş semtleri arasında yer alan bölümünün genel görünümü, en sağda Salıpazarı kruvaziyer limanı, onun yanında Karaköy (Galata) kruvaziyer limanı, ortada arka planda Galata Kulesi, en solda Galata Köprüsü ve Karaköy İskelesi (Şubat 2013)

 
Dosya:Taksim-Kabataş füniküler hattı.ogv
Beyoğlu İlçesinin Taksim ile Kabataş semtleri arasında çalışan F1 Füniküler hattı, Taksim'den Kabataş'a hareket anı (Şubat 2013)

 
Dosya:İstanbul - Kasımpaşa İskelesi - Şubat 2013.ogv
Beyoğlu İlçesinin Haliç kıyısında bulunan Kasımpaşa İskelesi ve çevresinden bir görünüm (Şubat 2013)

 
Dosya:İstanbul - Kabataş İskelesi - Şubat 2013.ogv
Beyoğlu İlçesinde yer alan Kabataş Vapur İskelesi ve çevresinin görünümü, sağ tarafta Dolmabahçe Camii (Şubat 2013)

Pera Palas

Kaynakça
Dünden Bugüne İstanbul Ansiklopedisi, Cilt 2 - TC Kültür Bakanlığı ve Tarih Vakfı
Cezar, Mustafa (1991). XIX. yüzyıl Beyoğlusu. İstanbul: Ak Yayınları. ISBN 975-7630-23-3.
^ a b Cezar, Mustafa; sf. 11
^ Cezar, Mustafa; sf. 12
^ Ulubay, Serhat; Erkılıç, Neslinur Hızlı. "Pasajların Algısı Üzerine bir İrdeleme; İstiklal Caddesi Örneği". Transition in/at/on/and/over/under space (İngilizce).
^ "Türkiye'nin en güzel 10 pasajı". www.hurriyet.com.tr. 3 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2019.
^ Başbakanlık İstatistik Genel Müdürlüğü (1944). "1940 Genel Nüfus Sayımı: Vilâyetler, Kazalar, Nahiyeler ve Köyler İtibarile Nüfus" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020.
^ Başbakanlık İstatistik Genel Müdürlüğü (1948). "1945 Genel Nüfus Sayımı" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020.
^ Başvekâlet İstatistik Umum Müdürlüğü (1954). "1950 Umumî Nüfus Sayımı: Vilâyet, Kaza, Nahiye ve Köyler itibariyle Nüfus" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020.
^ Başbakanlık İstatistik Genel Müdürlüğü (1961). "1955 Genel Nüfus Sayımı: Vilâyet, Kaza, Nahiye ve Köyler itibariyle nüfus" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020.
^ Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü (1963). "1960 Genel Nüfus Sayımı: İl, İlçe, Bucak ve Köyler itibariyle nüfus" (PDF). sehirhafizasi.sakarya.edu.tr. 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020.
^ "1965 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "1970 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "1975 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "1980 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "1985 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "1990 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "2000 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "2007 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "2008 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "2009 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "2010 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "2011 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.
^ "2012 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 20 Şubat 2013 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2013.
^ "2013 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 15 Şubat 2014 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2014.
^ "2014 genel nüfus sayımı verileri". Türkiye İstatistik Kurumu. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından (html) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2015.
^ "2015 genel nüfus sayımı verileri" (html) (Doğrudan bir kaynak olmayıp ilgili veriye ulaşmak için sorgulama yapılmalıdır). Türkiye İstatistik Kurumu. Erişim tarihi: 13 Nisan 2016.
^ "2016 genel nüfus sayımı verileri" (html) (Doğrudan bir kaynak olmayıp ilgili veriye ulaşmak için sorgulama yapılmalıdır). Türkiye İstatistik Kurumu. Erişim tarihi: 7 Mart 2017.
^ "Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi (ADNKS) Sonuçları". Türkiye İstatistik Kurumu. 20 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2013.
^ "Milli Eğitim Bakanlığı, İstanbul-Beyoğlu İlçe Eğitim Müdürlüğü". beyoglu.meb.gov.tr. 18 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2013.
^ "Sağlık Kuruluşları". Beyoğlu Belediyesi resmi web sitesi. 15 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2013.
^ "yerelnet.org.tr, Beyoğlu Belediyesi". 20 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2014.
İlgili kitaplar
Beyoğlu 1930, Selâhattin Giz'in Fotoğraflarıyla 1930'larda Beyoğlu, Ali Özdamar, Çağdaş Yay.-Galeri Alfa, 1991.
Beyoğlu Beyoğlu İken, Eser Tutel, Oğlak Y., İst. 1998.
Beyoğlu: Kısa Geçmişi, Argosu, Özdemir Kaptan (Arkan) İletişim Yayınları, 1998
Beyoğlu: Tarihsel Gelişim Sürecinde, Vedia Dökmeci, Hale Çıracı Türkiye Turing ve Otomobil Kurumu, 1990
Beyoğlu`nda Beyaz Ruslar, Jak Deleon, Çelik Gülersoy Vakfı, 1990
Beyoğlu`nda Fuhuş, Giovanni Scognamillo, Altın Kitaplar Yayınevi, 1994
Beyoğlu`nun Adı Pera İken, Said N. Duhani, Çelik Gülersoy Vakfı, 1990
Beyoğlu'nda Bir Oryantalist An, Leonardo De Mango, Yapı Kredi Y., İst. 2005.
Beyoğlu'nda Garibanın Otopsisi, Yapılmaz ( 1), Oktay Güzeloğlu Leman Yayıncılık, 1998
Beyoğlu'nda Gezerken, Çelik Gülersoy, Çelik Gülersoy Vakfı Yay., İst. 1990
19. Yüzyıl Beyoğlusu, Mustafa Cezar, Akbank Y., İst. 1991.
Benim Beyoğlum, Atilla Dorsay Varlık Yayınları, 1993
Bir Beyoğlu Fotoromanı 1870-2000, Kolektif, Yapı Kredi Y., İst 2004.
Bir Beyoğlu Klasiği Rejans, Kolektif, İst. 2005.
Bir Zaman Tüneli Beyoğlu, Feriha Büyükünal, Doğan K., İst. 2006.